oś optyczna
Encyklopedia PWN
otoskopia
wziernikowanie ucha; oglądanie ucha zewn. i środkowego przez wziernik uszny (otoskop) przy użyciu sztucznego oświetlenia;
[gr. oús, ōtós ‘ucho’, skopéō ‘patrzę’],
instrument geodezyjny do wyznaczania pionowych płaszczyzn i kierunków; rodzaj pionu optycznego;
fiz. płaszczyzny układu optycznego, które przekształcają się na siebie bez zmiany wielkości i bez odwrócenia obrazu (tj. takie, że jeżeli w jednej z nich leży przedmiot, to w drugiej powstaje jego obraz prosty tej samej wielkości);
Ptolemeusz Klaudiusz, gr. Ptolemaíos Klaúdios, łac. Claudius Ptolemaeus, ur. ok. 100, prawdopodobnie w m. Ptolemais (Górny Egipt), zm. ok. 168, Aleksandria,
grecki astronom, matematyk, geograf, teoretyk muzyki.
reflektor
rodzaj oprawy oświetleniowej, która dzięki połączeniu właściwości kształtu geom. odbłyśnika (najczęściej paraboloidalnego) z kierunkowym charakterem odbicia światła koncentruje wiązkę świetlną, odbitą od lustra, w wąskim kącie przestrzennym otaczającym oś optyczną;
[łac.],
